Een grote Nederlandse organisatie heeft als ambitie haar organisatie in 2015 klimaatneutraal te maken. Het is zich ervan bewust dat ze dat niet alleen kan. Het vraagt het sluiten van kringlopen zoals de mineralenkringloop, efficient inzetten van watergebruik, gebruik van hernieuwbare energie en het vergroten van de biodiversiteit. Om deze ambitie te realiseren gaat de organisatie samenwerken met partijen/stakeholders uit de omgeving. Voorbeelden zijn: provincie, gemeentes, waterschap, boeren, universiteit. 

Tijdens verschillende bijeenkomsten wordt Theory U ingezet om de grote groep stakeholders met zeer uiteenlopende achtergrond te betrekken bij de ambitie van de organisatie. Zo wordt gewerkt met een compilatie uit de documentaire 'Afval is voedsel' ter inspiratie van voorbeelden van organisaties die eerder een transitie naar duurzaamheid doormaakten. Deelnemers worden meegenomen in een visualisatie van hoe de ideale toekomst eruit zou kunnen zien en wat hun bijdrage daaraan zou kunnen zijn. Een stilte wandeling in de natuur nodigt uit tot letterlijk stil staan bij de vraag: wat is hier nog meer nodig? Aan maar liefst 18 (!) dialoogtafels wisselen deelnemers eerste ideeën van bijdragen uit aan het verduurzamen van het gebied. De dialoogtafels worden begeleid door een facilitator die instructies geeft over de manier van communiceren.

Deze manier van werken leverde uiteindelijk 100 ideeen op die deelnemers achter lieten op formulieren. Deze ideeen vormen de input voor projecten die inmiddels zijn uitgevoerd. Voorbeelden daarvan zijn: het veranderen van bedrijventerreinen, gemeentelijk groen, tuinen en wegbermen in landschap waar bijen kunnen leven. Verder zijn er windturbines gebouwd, als bijdrage in hernieuwbare energie. En meer projecten zijn op dit moment in de fase van onderzoek naar kansrijkheid als het gaat om uitvoerbaarheid.

Van de 180 deelnemers bij de grootste bijeenkomst liepen slechts 3 mensen weg. Ik had verwacht dat meer mensen de manier van werken wellicht raar hadden gevonden en dat het hen daardoor had afgeschrikt om mee te doen. Gelukkig bleek die angst ongegrond.

In de uitvoeringsfase van de projecten gaat heel veel tijd zitten in overleg met betrokkenen, projectplanning en verantwoording.

Ik zou volgende keer ook de uitvoeringsfase doen door veel multi stakeholder bijeenkomsten te organiseren. Mensen die het bedenken en die het uitvoeren voortdurend bij elkaar brengen. Dat levert hele innovatieve ideeen op en het werkt snel, omdat er weinig tijd zit in overleg, planning en verantwoording en veel tijd in het samenbrengen van wijsheid ten faveure van het vraagstuk.

Ik heb geleerd dat het en aansluiten bij het huidige systeem vraagt en de grenzen oprekken van hoe daarin wordt samengewerkt. Dat als ik gewoon doe over een andere manier van werken, dat mensen er dan ook heel gewoon mee omgaan en erin meegaan.

Mijn oproep: kijk of er in jouw organisatie mensen zijn met hart voor duurzaamheid, bundel de krachten en begin.